ความสุข

ความสุขสัมพันธ์อยู่กับกรรม กล่าวคือ กรรมดีเป็นเหตุแห่งสุข กรรมชั่วเป็นเหตุแห่งทุกข์ คนทุกคนต้องการความสุข แต่ความสุขเป็นสิ่งที่หาได้ยากสำหรับคนทำความชั่ว ความทุกข์ของสังคมมีมูลเหตุมาจากบาป ที่คนในสังคมร่วมกันทำ แต่คนส่วนมากไม่ค่อยตระหนักรู้ถึงเรื่องนี้มุ่งมองหาแต่สาเหตุอื่นจึงไม่พบต้นตอของความทุกข์ ส่วนความสุขของสังคมมาจากการที่คนทั้งหลายช่วยกันทำความดี ประพฤติธรรมให้เหมาะสมตามฐานะของตน สมพระพุทธพจน์ที่ว่า “ผู้ประพฤติธรรมย่อมอยู่เป็นสุข ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า”
หนังสือเล่มนี้มีเนื้อหากล่าวถึงปัญหาน่าสนใจทางพระพุทธศาสนา การบรรลุอรหัตผลเป็นไปได้หรือไม่ ทางที่จะให้บรรลุเป็นอย่างไร มีวิธีใดที่จะผ่อนคลายความทุกข์ได้บ้าง การสวดมนต์ไม่รู้เรื่อง และถูกบังคับให้สวดตามกฎของโรงเรียนบ้าง ตามประเพณีบ้าง มีประโยชน์อย่างไร มีคนพูดเสมอว่าคนเราเกิดมาใช้กรรม แต่ความจริงแล้วคนเป็นผู้ทำกรรม สงสัยว่ากรรมมาก่อนคน หรือคนมาก่อนกรรม ทำอย่างไรพุทธ-ศาสนาจึงจะเป็นประโยชน์แก่สังคมมากที่สุด บุคคลจะพาใจให้รอดในเหตุการณ์ต่างๆ ได้หรือไม่ โดยไม่ต้องผ่านทางศีลและการสวดมนต์ เป็นต้น